Planowanie społeczne

Planowanie społeczne, sfera planowania społeczno-ekonomicznego, obejmująca zagadnienia polityki ludnościowej, rodzinnej, dochodów i stopy życiowej ludności, konsumpcji społecznej, rozwoju oświaty i wychowania, kultury, ochrony zdrowia, sportu i turystyki. Do zadań p.s. należy z jednej strony formułowanie celów rozwoju społecznego i ekonomicznego, z drugiej zaś poszukiwanie oraz określanie metod i środków umożliwiających ich realizację. Do cech charakterystycznych p.s. należy zaliczyć ciągłą weryfikację i kontrolę publiczną wysuwanych i wykonywanych zadań. Stwarza to potrzebę elastycznego działania i konfrontacji z odczuciami społeczeństwa, którego warunki życia kształtują się pod wpływem ustaleń planistycznych i ich realizacji. W p.s. bierze się też pod uwagę bezpośredni udział społeczeństwa w rozwijaniu i funkcjonowaniu infrastruktury społecznej, co znajduje swój wyraz w czynach społecznych i bezekwiwalentnej działalności różnych organizacji i stowarzyszeń. Materialną bazę p.s. stanowi infrastruktura społeczna oraz społeczny fundusz spożycia, za pomocą którego realizuje się program świadczeń społecznych. Każdy narodowy plan rozwoju społeczno-ekonomicznego obejmuje części wchodzące w zakres p.s. Wiele szczegółowych zadań zawartych jest w zakładowych i terenowych planach socjalnych, które stają się integralną częścią planów działalności przedsiębiorstw i rad narodowych.