Operatywnego planowania i sterowania produkcją systemy

Operatywnego planowania i sterowania produkcją systemy; planowanie wewnątrzzakładowe dzieli się ze względu na zakres na planowanie: 1. ogólnozakładowe, ustalające zadania przedsiębiorstwa jako całości; 2. międzywydziałowe, wyznaczające zadania podstawowym komórkom produkcyjnym przedsiębiorstwa (wydziałom); 3. wewnątrzwydziałowe, określające zadania dla poszczególnych stanowisk (grup stanowisk) w wydziale. Dwa ostatnie szczeble planowania wewnątrzzakładowego określa się zwykle pojęciem operatywnego (wykonawczego) planowania produkcji. Realizację zadań produkcyjnych ustalonych w planach zapewnia system sterowania produkcją, czyli zespół działań związanych z przekazywaniem planowych zadań bezpośrednim wykonawcom, dyspozycją materiałową, kontrolą terminów wykonania zadań odcinkowych itd. Punktem wyjścia do sporządzenia wykonawczych planów produkcji jest ustalenie i obliczenie parametrów przebiegu produkcji, a zwłaszcza długości cyklów produkcyjnych poszczególnych wyrobów, optymalnej wielkości partii (serii) produkcyjnej, wielkości zapasu produkcji w toku, rytmu produkcji, terminu rozpoczęcia produkcji itd. System międzywydziałowego planowania produkcji zależy przede wszystkim od typu produkcji, a także od formy organizacji cyklu produkcji, poziomu normatywów planowania, czynników organizacyjno-technicznych (np. poziomu technicznego zakładu, sytuacji materiałowej). W produkcji masowej, wielkoseryjnej i seryjnej ustabilizowanej stosuje się: 1. system planowania i rozliczania produkcji w okresie (zwykle kwartale i miesiącu), w którym komórka międzywydziałowego planowania produkcji wyznacza liczbę gotowych wyrobów, wielkość produkcji w toku oraz limity materiałowe; 2. system planowania 1 rozliczania partii wyrobów, w którym dla poszczególnych wydziałów określa się wielkość i terminy zakończenia poszczególnych partii wyrobów, półwyrobów lub części. Szczególną odmianą tego systemu jest system „max-min” (produkcja na sygnały magazynowe), w którym wprowadza się do planu partię półwyrobów lub części po otrzymaniu z magazynu sygnału, że stan ich zapasu obniżył się do wielkości wymagającej uzupełnienia. W warunkach produkcji małoseryjnej i jednostkowej stosuje się systemy planowania produkcji wg zamówień, polegające na rozplanowaniu cyklu produkcyjnego wyrobu będącego przedmiotem zamówienia i posługujące się licznymi odmianami metod planowania wg cyklogramów szczegółowych lub ramowych (wykresów cyklu produkcyjnego). W zależności od typu produkcji rozróżnia się następujące systemy planowania wykonawczego: 1. w produkcji masowej, wielkoseryjnej i seryjnej ustabilizowanej — systemy planowania w liniach produkcyjnych, gniazdach i agregatach; 2. w produkcji małoseryjnej i jednostkowej — metodę wykresów Gantta, za pomocą której ustala się terminy poszczególnych zleceń i ich realizację oraz obciążenie poszczególnych stanowisk.