Subiektywistyczny kierunek burżuazyjnej ekonomii politycznej

Subiektywistyczny kierunek burżuazyjnej ekonomii politycznej, kierunek podkreślający subiektywne oceny działań gospodarczych; do kierunku tego należy austriacka szkoła, neoklasyczna szkoła oraz szkoła matematyczna. S.k. cechuje zastąpienie analizy obiektywnych zjawisk społeczno-ekonomicznych analizą subiektywnego stosunku człowieka do tych zjawisk i jego wartościowania; bada on tzw. prawa postępowania jednostki izolowanej, zapewniające bądź maksymalizację użyteczności (szkoła austriacka), bądź maksymalizację preferencji (lozańska szkoła), W konsekwencji s.k. przekształcił ekonomię polityczną w dział prakseologii, badający sprawność działań ludzi nie tylko w sferze gospodarczej, lecz także poszukujący form usprawnień umiejętności praktycznych człowieka w innych dziedzinach jego działalności. S.k. charakteryzuje się ujęciem mikroekonomicznym i statycznym; przedstawiciele tego kierunku usiłują budować teorie rzekomo niezależne od ustroju. Stąd i takie kategorie, jak płaca i zysk, uwzględnione zostały w rozważaniach i pozbawione treści społecznej. Wyrażała się w tym swoista apologia ustroju kapitalistycznego.