Ekonomiki szczegółowe
Ekonomiki szczegółowe (branżowe), dyscypliny ekonomiczne stanowiące części ekonomii stosowanej; badają zjawiska i prawidłowości ekonomiczne występujące w poszczególnych działach i gałęziach gospodarki narodowej, a nawet w poszczególnych dziedzinach działalności gospodarczej człowieka; mają na celu ustalenie naukowymi metodami najbardziej efektywnych instrumentów polityki ekonomicznej w danej dziedzinie. Zależnie od działu gospodarki narodowej, będącego przedmiotem badań, rozróżnia się ekonomikę przemysłu, budownictwa, rolnictwa, handlu, transportu itp.; bardziej szczegółowa klasyfikacja uwzględnia podział na ekonomiki poszczególnych gałęzi, np. ekonomika górnictwa, ekonomika transportu kolejowego, oraz dziedzin działalności gospodarczej człowieka, np. ekonomika inwestycji, ekonomika pracy. Niektóre części ekonomii stosowanej nie są określane pojęciem ekonomiki, np. finanse, kredyt, planowanie gospodarki narodowej. Z uwagi na znaczenie przedsiębiorstwa, jako podstawowej jednostki ekonomicznej w gospodarce narodowej, wyodrębniła się specjalna dyscyplina naukowa — ekonomika przedsiębiorstwa; przedmiotem jej są prawidłowości ekonomiczne występujące w przedsiębiorstwach oraz zasady polityki ekonomicznej stosowanej w odniesieniu do przedsiębiorstw. Ze względu na swoiste cechy działalności przedsiębiorstw różnych działów gospodarki narodowej wyodrębnia się ekonomikę przedsiębiorstw przemysłowych, rolnych, handlowych itp. E.sz. są przedmiotem nauczania i specjalizacji w wyższych i średnich szkołach ekonomicznych; nauczanie to ma na celu przygotowanie ekonomistów-specjalistów określonych działów, gałęzi czy dziedzin działalności gospodarczej. Oprócz wiedzy ekonomicznej, nauczanie obejmuje wiedzę techniczną niezbędną do kierowania procesami gospodarczymi w poszczególnych dziedzinach; im węższy zakres specjalizacji, tym większy udział wiedzy technicznej w programach nauczania. W latach 60-tych występuje widoczny wzrost znaczenia nauki organizacji i kierownictwa. To zjawisko, idące w parze z tendencjami integracji poszczególnych dyscyplin naukowych, prowadzi do nowych konfiguracji dyscyplin, powstawania kursów łączonych, np. ekonomika i zarządzanie przedsiębiorstwem przemysłowym.
